دقيقه ها - ساعتها - روزها

خدا را شکراین هم یک اسفند دیگرک و ش ان شری ف می رود. معدل ترم 1 اش هم 18.6 شد. بهششش افتخار می کنم.وهمه چیوهمه چیهمچنان نگران کسری هستم.کی خانه می خرن اینها؟؟؟ کی اوضاعش بهتر می شود؟و خودمان!می شود تا زمانی که روی پا هستیم ،‌بتوانیم دوباره با هم مسافرت هایی برویم که دوست داریم؟ همه چی رو براه باشد؟برویم با هم پیش کسری؟با کوشانو حال کنیم . حال ساده معمولی خانوادگی . بدون پز خوردن و حتی هم پز دادن- که کیف می دهد، ولی بد است- کنار همو خانه را مرتب کنیم و با عشق تمیزکاری کنیم و خوشحال باشیمبا درایتو ژ ی نا ی عزیزم را در بغل بگیرم و چیزهای دخترانه بهش بگویم...و بازنش ست ه بشوم و خودم را پیدا کنمو نقاشی آب ر ن گ بکشمو کتاب بخوانم دقيقه ها - ساعتها - روزها...